Update maandag 23-8 Door Jan Antonides
Weer een dag in de loods
Week 6 na de watersnood is ingegaan. Leven lijkt weer zijn normale gang te gaan. Ook in Valkenburg en omgeving. Maar niet achter de hekken, daar wordt nog flink gewerkt. In de loods in Berg melden zich nog dagelijks mensen, slachtoffers. Uit Valkenburg, Nyswiller, Tussen de Bruggen en Westrand in Meerssen. De huizen staan te drogen, er wordt nog steeds (tijdelijk) meubilair, witgoed, huisraad, etc. gevraagd. De vraag naar poetsspullen begint plaats te maken voor, gereedschap, verf, schilderspullen, kit, kitspuiten enz. Vrijwilligers met busjes, aanhangers halen en brengen de gevraagde spullen. Voor deze slachtoffers gaat het leven nog lang niet zijn gewone gang; ook niet voor de vrijwilligers van de ‘Bergse Kracht’, van de ‘Kloosterkerk’, van de VOG, van de app groep van Coline en van zoveel meer.….
Gelukkig is de rest van het land de slachtoffers hier nog niet vergeten. Blijkt o.a. uit de verrassing vandaag uit Bergen op Zoom: niet alleen vrijwilligers van daar zijn er al wéér en nog steeds om te helpen, ook de vestiging van DIRK uit die plaats doneerde schildersspullen (kwasten, kitspuiten, verfrollers, handschoenen). Hier ontstaat enorm veel behoefte aan. Op bijgevoegde foto zie je wat op dit moment de voornaamste vraag is.
Maar ook als de vraag naar artikelen vermindert, omdat het herstel hier weer in een volgende fase is gekomen, blijven de ingezamelde artikelen waardevol. Zo brachten we vandaag veel kinder- en babyspullen naar Samen Sterk in Heerlen. Zij vervoeren deze spullen naar België en Duitsland waar de situatie op dit moment nog steeds enorm chaotisch en ernstig is. Ook onze ‘vaste bezorger’ Nathalie heeft weer een auto vol geladen en naar haar Belgische adres gereden.
Samenwerking. Vreemd hoe het soms loopt. Er gebeurt iets. Een watersnood in dit geval. Er zijn slachtoffers; enige belang is ‘overleven’… Er is de ‘omgeving’; geschokt, hun belang is ‘helpen’. Deze 2 kanten moeten elkaar toch makkelijk vinden: slachtoffer en omgeving/hulpverlening…. Die omgeving is echter veelkoppig. Er is de ‘formele’ omgeving, de (semi) overheid en er is de ‘informele’, de particuliere. De formele heeft adequaat en snel gereageerd: noodverordeningen, veiligheidsmaatregelen, evacuatie, huisvesting, enz.; maar ook menselijkheid, er zíjn, vertrouwen geven….. De informele is stukje bij beetje ‘losgekomen’. Individuen die hun buren, hun familie helpen; straten, verenigingen die ‘sámen sterk’ de krachten wilden bundelen. Allemaal met hetzelfde doel. Hebben zich onderling zo goed mogelijk proberen te organiseren. Nu, na een tijdje, krijg je wel ‘ns de neiging om te denken: hoe loopt het met die samenwerkingen? Zijn er dingen die anders zouden kunnen, meer efficiënt? Minder ego soms? Staan alle neuzen dezelfde kant op?
Als het ‘gewone leven’ weer is teruggekeerd, kan het de moeite waard zijn om ‘ns kritisch terug te kijken. Of het misschien nóg beter kan?
